su (nihan tabak)

…sarnıçtaki su…
sudaki ebru…

Yaklaş…

Kır, gölgeni sakladıkları lanetli sarnıcın kilidini.

Sarıldığında bedenin gölgene

izin ver, kabarsın ruhunun kiri

lanetli sarnıcın nemiyle.

Bırak, aksın bakışlarındaki o yoğun o gri titreyiş

Arınsın gözlerin,

Efsunundan faninin…

Ve şimdi… Gel, yıllanmış bir sırrın gizli tanığı…

Sız gözlerimden genzime,

Em ruhumu, yerleş sineme…

Dağıt içimdeki ağır is kokulu katranı.

Bedeli mutlak sessizlik de olsa,

Çöz yüreğime düğümlenen çığlıkları.

Bak, sıyrılıyor çektiğin esrarın zehri

rahminde dölleyerek ölüm tohumunu

Sıyrılıyor duman duman dolaştığı damarlarından

Damarlarım damarların oluyor o vakit…

Sudaki ebrunun izinde

karışıyor benliğin benliğime

ve ‘aşk’ buna deniyor…

Nihan TABAK